Teraz to już naprawdę jesteśmy o krok od zdmuchnięcia pierwszej świeczki na torcie :) Ostatni miesiąc był dla nas bardzo intensywny, a dla Matki dość męczący. Żabcia udoskonala przemieszczanie się, łobuzowanie, gadanie oraz permanentnie ząbkuje…

Podczas gdy Żabek miał swoje pierwsze 3 samodzielne kroki za sobą, Żabcia zaczęła porządnie… raczkować :) I, co jest moją większą zmorą – WSTAWAĆ! Jeszcze nie robi tego całkowicie sprawnie i poprawnie, ale z dnia na dzień coraz lepiej. Nie muszę chyba dodawać, że to teraz największa frajda, więc nie mogę zostawić jej samej nawet na chwilę, ponieważ wciąż nie potrafi wrócić swobodnie do pozycji wyjściowej… Po raz kolejny ma „lęk separacyjny” i poza mamą, tatą i babcią nie akceptuje innych rąk. Ponadto ewidentnie jest w skoku rozwojowym – marudzenie nie ma końca.

Jedenasty miesiąc to czas…

Kiedy siadanie z leżenia na brzuchu nie powinno już stwarzać problemów, tak samo jak podnoszenie małych przedmiotów „szczypcowo”. Niektóre dzieci już chodzą przy meblach, tak jak Żabek w tym wieku. Inne stoją przy nich (jak Żabcia) i to już jest sukces! Jeszcze inne chodzą całkiem samodzielnie i całkiem swobodnie. Mogą mówić „mama” i „tata” ze zrozumieniem lub bez. Mogą też reagować na proste polecenia typu „daj”, pokazywać to, czego potrzebują, pić z kubka i rozumieć słowo „NIE”. Żabcia potrafi dawać, rozumie „NIE” – chociaż nie reaguje na zakazy, pije z bidonu ze słomką i reaguje histerią jak się jej coś zabierze :)