Tym wpisem kończymy cykl pod tytułem drugi rok życia dziecka Oficjalnie od 12 grudnia Żabek jest DWULATKIEM. Czy coś się zmieniło od zeszłego miesiąca? Sprawdźmy.

Poruszam się.

Ostatnio nawet zaczął znowu tańczyć! Jest bardzo samodzielny, dzięki czemu znacznie ułatwia Matce życie – chociażby wtedy, kiedy sam wsiada w fotelik samochodowy.

Mówię.

Mowa rozwija się w naprawdę szybkim tempie – przynajmniej tak mi się wydaje. Codziennie mamy nowe słowa. Wiele z nich wciąż niezrozumiałych dla osób trzecich – no bo kto by wpadł na to, że „pytong” to „pociąg”… Albo „bada” jako „lampa”. Ale jeszcze nie łączy wyrazów. Poza jednym „idź stąd!”, ale to ewidentnie traktuje jako jeden wyraz. Zazwyczaj skierowany do któregoś z psów .

Śpię.

Tutaj dużo się nie zmieniło. Wciąż sypia do 7-8. Chociaż niestety częściej do 7 niż do 8. Chodzi spać między 19, a 20. A jeśli pójdzie spać później to wcale nie oznacza, że później wstanie. Wręcz na odwrót. Ale zasypia znowu samodzielnie, bez asysty rodziców. Ale drzemka w ciągu dnia tylko z tatusiem – czyli jedynie w weekendy…

Bawię się.

Kolejka z IKEA robi furorę. Wszystkie zabawki, o których ostatnio wspominałam >>TUTAJ<< wciąż mają wzięcie.

Narzekam.

O losie. Wciąż, jak nie jest coś po myśli Panicza to jest afera, awantura i pretensje. Żeby coś osiągnąć naprawdę muszę się nagimnastykować, nakombinować, a czasami naobiecywać i naprosić – w zależności i sytuacji.

Śmieję się!

Zwłaszcza jak robi coś, czego mu nie wolno. Uśmiech od ucha do ucha. Czasem nawet łobuzerski chichot.

SAMSUNG CSC Dolegliwości.

W tym miesiącu dopadło Panicza zapalenie krtani. Biorąc pod uwagę fakt, że Babcia chorowała, to nie powinniśmy się zbytnio dziwić. Ale na szczęście nie ma nic przeciwko inhalacjom – pod warunkiem, że kończą się nagrodą pod postacią kinderka.