Ósmy miesiąc wypadł w pięknej dacie – 08.08.18. Mimo, że jest przeokrutnie gorąco, Żabcia dzielnie ćwiczy, dużo „gada” i chyba przechodzi lęk separacyjny. Ale wciąż jest najbardziej uśmiechniętym niemowlakiem jakiego znam :)

Zęby dalej dają w kość. Chociaż nic nowego nie wyrżnęło, to chyba jest tuż tuż. Zarówno górne jedynki jak i dolne dwójki maksymalnie spuchnięte. Niezmiennie jest oazą spokoju z szerokim uśmiechem, ale… wymaga odpowiedniej atencji! Przez jakiś czas potrafi się sobą zająć, ale później chce być zabawiana. Chciałaby siedzieć, no ale ani nie siada, ani nie siedzi. Więc się denerwuje. A do tego zamiast przemieszczać się do przodu, wychodzi jej wspak. Trudne jest życie niemowlaka…

Potrafi pić wodę z bidonu ze słomką. Je chętnie wszystko oprócz banana. Żabek też nie lubił bananów, ale teraz jada je chętnie. Zaczęła robić „papa” w iście królewskim stylu i czasami wychodzi jej „brawo”. Jeszcze trochę nieporadnie, ale praktyka czyni mistrza.

Ósmy miesiąc to czas…

Kiedy dziecko może już stać przytrzymując się kogoś lub czegoś. Żabcia potrzymana pod paszkami całkiem pewnie trzyma się na nogach, ale nie ma mowy, żeby stała samodzielnie. Niektóre dzieci siadają już z pozycji na brzuszku. Żabcia leży na brzuszku jak… rozpłaszczona żabka :) Ręce prostuje, ale brzucha nie podnosi, do pozycji raczkującej nawet się nie zbiera. Ale są dzieci, które w tym wieku już raczkują całkiem sprawnie. U nas za to króluje robienie „papa” – cała mama! Ja również z ćwiczeń fizycznych najbardziej lubię robić „papa”! :)