9 miesiąc życia dziecka zaliczony. Wielkimi krokami zbliżamy się do pierwszego roku. Dosłownie wielkimi krokami, bo od ostatniego miesiąca Żabek pod kątem mobilności bardzo się rozwinął. W 8 miesiącu zaledwie rozpoczynał przygodę z raczkowaniem, a teraz zasuwa jak mały, nakręcony samochodzik.

Mały gaduła.

Pod tym względem nie wiele się zmieniło. Wciąż sporo „dyskutuje”, jednak nic konkretnego. Chociaż Szanowny Małżonek twierdzi, że słyszał jak mówi „kot”, ale nie ma na to żadnego dowodu…

Co tam w paszczy piszczy?

Tutaj również bez zmian i o dziwo żadnych nowych zębów w tym miesiącu. Chociaż widzę, że co jakiś czas dziąsła go swędzą, a trójki wciąż sprawiają wrażenie spuchniętych.

Mobilność.

Tutaj się dzieje! Pięknie raczkuje, wszędzie go pełno. Ale największą frajdę stanowi wstawanie. Przy kanapie, pufie, fotelu. A najlepiej podciągając się o matczyne spodnie. I potrafi mnie gonić przez cały pokój raczkując, tylko po to, żeby się na mnie powspinać. Żadna zabawka nie jest fajniejsza. Niestety nie ma jeszcze dobrze opanowanego schodzenia z pozycji stojącej z powrotem do siadu, więc zazwyczaj kończy się upadkiem. Na tyłek lub plecy. A to zawsze kończy się płaczem. Często histerią. Bardzo też lubi kroczyć trzymany za ręce. A wtedy moje plecy muszą się zmierzyć z czymś gorszym niż noszenie klopsa na rękach…

Sen.

W nocy około 12h, na brzuszku. Ze smoczkiem. Ale zanim zapadnie w sen, jeśli nie jest wykończony, to musi kilka(naście) razy wstać podciągając się za szczebelki. W śpiworku. I doprowadza tym matkę do szału. A siebie do skrajnej radości. A jak go kładę to bezczelnie chichocze i zaraz ponownie się podnosi. Trzeba dziecię wymęczać przed snem…

Dieta.

Bez zmian. 3 posiłki mleczne, obiadek, deserek i kaszka. Niechętny do przyjmowania posiłków „do rączki”. Potrafi napić się ładnie z kubeczka – pod warunkiem, że ja trzymam kubeczek i chce mu się pić. Jak nie, to pluje. I pije tylko wodę (jak nie mleko).