Środek nocy. Budzi mnie płacz Żabka. Najpierw cichy, jakby śnił koszmary, po chwili coraz gwałtowniejszy, przeciągający się. Zbiegam do jego pokoju, bo doskonale znam ten rodzaj płaczu. Chyba najgorszy z możliwych – płacz z bólu…

Mam problem z dowiedzeniem się co się dzieje. Żabek zwija się na łóżku, a ja sama nie wiem co robić. Przytulam i pytam: „gdzie Cię boli, pokaż mamusi”. Wskazuje na nogę i kolano, mówi „nóżka” i zwija się z bólu dalej. Jedyne co przychodzi mi do głowy to to, że się w coś uderzył. Oglądam – brak jakichkolwiek śladów, poza starymi siniakami przyniesionymi z podwórka. „Mama ja chcę żeby przestało boleć…” – moje oczy zachodzą łzami. Idę po lek przeciwbólowy i napełniam łyżeczkę ibuprofenem. Następnie masują bolącą kończynę i ocieram lecące po policzkach łzy. Po kwadransie jest po wszystkim – Żabek zasypia i już więcej tej nocy się nie budzi. Następnego dnia niczego nie pamięta, nic go nie boli.

Po miesiącu mamy powtórkę z rozrywki, ale już wiem z czym mam do czynienia…

Bóle wzrostowe – co to jest?

I mimo, że brzmi przerażająco, a i ja byłam przez chwilę przerażona nie na żarty, to nie jest coś czym trzeba się niepokoić. Bóle wzrostowe trwają krótko i nie zagrażają dziecku. Ale mogą nas nieźle przestraszyć, jeśli nie wiemy z czym mamy do czynienia.

„Ból wzrostowy”, „idiopatyczny ból kończyn”, „ból kończyn o niewyjaśnionej etiologii”, „łagodny nocny ból u dzieci” lub „nawracający ból kończyn u dzieci” to obustronny, symetryczny ból, pulsowanie, ciągnięcie w okolicy ud, podudzi oraz okolicy podkolanowej i stawów skokowych. Najczęściej występuje późnym wieczorem lub w nocy, często wybudza dziecko ze snu. Trwa od 10 do 30 minut, ale czasami nawet do paru godzin. Ból wzrostowy najczęściej ma charakter napadowy, pojawia się co parę dni, niekiedy co parę miesięcy. Natężenie bólu jest narastające, od niewielkiego do bardzo silnego. Początek dolegliwości najczęściej przypada na wiek 4.–6. roku życia. Po pewnym czasie bóle ustępują i ponownie pojawiają się w okresie dojrzewania, czyli między 10. a 14. rokiem życia u dziewcząt i 13. a 16. u chłopców.Pediatria.mp.pl

Są one sprawą bardzo indywidualną, ponieważ dzieci bardzo różnie się rozwijają i różnie rosną. Myślę, że u nas są one tak dostrzegalne, ponieważ Żabek bardzo szybko rośnie (wiadomo w kogo się wdał…) – mając 114 cm wzrostu w wieku 3 lat i 9 miesięcy wychodzi poza skalę na siatce centylowej.