Dzisiaj na zdjęciach jest Zosia. Zosia to córeczka moich przyjaciół. Siostra najlepszego kumpla Żabka. U Zosi nie zdiagnozowano wady serca, dopóki się ono nie zatrzymało. Z tamtego świata wyciągnęli ją lekarze przy pomocy sprzętu z serduszkiem WOŚP. I to dzięki nim Zosia niedługo skończy 5 miesięcy…

Nikt, kto nie miał dziecka na OIOM-ie nie jest w stanie zrozumieć co w tym czasie czują rodzice. Ja również. Ale potrafiłam dostrzec ogrom cierpienia w oczach moich przyjaciół, gdy życie ich córeczki wisiało na włosku. Gdy było zależne od maszyn, które za nią funkcjonowały. Od maszyn z serduszkiem. Moje serce drżało ze strachu. Serce Zosi Mamy było cały czas z nią w szpitalu. Jeszcze nawet nie zdążyły się dobrze poznać, strach przed zbyt szybkim rozstaniem paraliżował całą rodzinę. Nie ma nic straszniejszego niż chore dziecko, niż obawa przed jego stratą. Mimo, że sytuacja była dramatyczna, wszyscy mieliśmy nadzieję, że ta historia dobrze się skończy. I tak się stało, lekarze dokonali cudu, nie pozwolili Zosi nas opuścić. Ale dokonali tego przy pomocy sprzętu – bez dobrego sprzętu, nawet lekarz z największym talentem cudu może nie dokonać.

Zresztą przeczytajcie sami, krótką historię Zosi, napisaną przez jej rodziców:

Nasza Zosia urodziła się jako zdrowe dziecko w sierpniu zeszłego roku. O jej chorobie dowiedzieliśmy się dwa tygodnie później w dość dramatycznych okolicznościach – w szpitalu, do którego pojechaliśmy z podejrzeniem zapalenia płuc. Szybko okazało się, że malutka ma wadę serca – ściśle mówiąc zwężenie cieśni aorty. Nasze życie zmieniło się w ciągu kilku godzin. Zosia była przewożona między różnymi szpitalami na badania a nam się tylko odbijały echem słowa – stan krytyczny, zagrożenie życia, reanimacja… Po kilku dniach spędzonych na OiOM-ie trafiliśmy pod opiekę nowo powstałego Oddziału Kardiochirurgii Dziecięcej im. Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy na gdańskiej Zaspie. Tam też dzięki zaangażowaniu, wiedzy oraz umiejętnościom lekarzy i całego zespołu odbyła się udana operacja. Naszą córeczkę odwiedzaliśmy codziennie przez kilka kolejnych dni – Zosia była utrzymywana w stanie śpiączki farmakologicznej. Leżała w otwartym inkubatorze otoczona sprzętami z logo WOŚP. Później na oddziale jeszcze w wielu miejscach widzieliśmy charakterystyczne czerwone serduszka. Dzisiaj wiemy że, oprócz tytanicznego wkładu chirurgów, anestezjologów i pielęgniarek, życie Zosi uratował również wkład ludzi. Tych wszystkich, którzy rok po roku wspierają datkami, nawet najskromniejszymi, Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy. Długu wdzięczności wobec fundacji i Jurka Owsiaka z pewnością nie uda nam się spłacić do końca życia ale podczas finału,tak jak co roku, dorzucimy naszą cegiełkę. Dlatego, że wiemy, że ta pomoc jest realna, że te środki rzeczywiście ratują życie. Uratowały życie naszej maleńkiej Zosi.Rodzice Zosi

Co roku wspieram Orkiestrę w miarę swoich możliwości. I powiem Wam tak szczerze, nie obchodzą mnie oskarżenia tak często kierowane w stronę Orkiestry. Nie trzeba lubić Owsiaka. Nie ma dla mnie znaczenia co, czy ile, on z tego ma. Co myśli o tym kościół, albo rząd. To wszystko nie ma dla mnie znaczenia. Znaczenie ma dla mnie fakt, że idę do szpitala i widzę tam pełno serduszek. Wiem, że tego wszystkiego by tam nie było, gdyby nie fajni ludzie, którzy chcą pomóc. Znaczenie ma dla mnie fakt, że Zosia żyje i sprawia nam wszystkim radość, a jej serduszko bije mocno i pewnie. ♥