Jak już zaszłam w drugą ciążę długo się zastanawiałam kiedy i jak poinformować o tym Żabka. Miał on niewiele ponad 3 lata, gdy test okazał się pozytywny i nie miałam pojęcia ile jest w stanie z tego wszystkiego zrozumieć…

Dlatego przede wszystkim postanowiłam poczekać z tą informacją aż – po pierwsze, będę wiedziała, że wszystko z ciążą jest w porządku, a po drugie, aż będzie już coś po mnie widać.

Sprawę ułatwił mi fakt, że Żabkowi kuzyni i przedszkolni koledzy posiadają rodzeństwo, więc samo pojęcie nie było mu obce. Wręcz rozbudziło to w nim chęć posiadania rodzeństwa, ale jedynie w formie siostrzyczki – co, dopóki nie upewniłam się, że w naszym przypadku będzie miało miejsce, trochę mnie niepokoiło. Pewnie zupełnie niepotrzebnie, ale wiadomo, że łatwiej przekazać dobre wieści jeśli są zgodne z oczekiwaniami.

Mam dla Was kilka rad – od specjalistów – które być może ułatwią Wam to zadanie. Mi na pewno trochę uświadomiły i dzięki temu wszystko poszło „bezboleśnie”, ale trzeba zawsze pamiętać, że są to sprawy mające związek z charakterem i temperamentem, jak i z wiekiem naszego dziecka, więc nie ma złotego środka. Jedne dzieci uznają rodzeństwo za rywala i mogą nawet krzyczeć do brzucha: „wyjdź i walcz!”, a inne nie będą mogły doczekać się kompana do zabaw (który przecież tak od razu kompanem nie będzie).

Jak informować o pojawieniu się rodzeństwa?

Starajcie się nie rozniecać zbytnio nadziei i oczekiwań. Mówcie o nowym członku rodziny w prosty, jasny, nieskomplikowany sposób. Nie starajcie się stworzyć wrażenia, że pojawienie się noworodka będzie szampańską zabawą. Należy szczerze powiedzieć o małych rozmiarach niemowlaka, o tym, że jest bezradne, dużo płacze i wymaga ciągłej opieki. I, oczywiście, nie mówcie, że będzie to chłopiec albo dziewczynka, dopóki nie macie w tym względzie pewności. (…) Jednym z lepszych pomysłów, z jakim się zetknęliśmy, jest nazywanie niemowlęcia Małym Bratem lub Małą Siostrzyczką. Jeżeli mówicie o nim jako o Waszym Dziecku, to jest to bardzo mocne określenie. Mały Braciszek czy Siostrzyczka sprowadzają rzecz do właściwych rozmiarów: po prostu przybył jeszcze jeden członek rodziny.'Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat', F.L.Ilg, L.B.Ames, S.M.Baker

Porozmawiaj z dzieckiem o tym jak to będzie, kiedy dzidzia z wami zamieszka – wyjaśnij, że takie maluszki często płaczą, wymagają dużo uwagi i czasami doprowadzają wszystkich do czarnej rozpaczy. I że wszystkie maluszki są takie – on też taki był. Wytłumacz, że kochasz dzidziusia nawet wtedy, kiedy jest zły i głośno krzyczy. Wyjaśnij maluchowi, że początkowo dzidziuś nie będzie mógł się z nim bawić, bo będzie na to jeszcze za mały i będzie wolał dużo spać. (…) W miarę możliwości zorganizuj „przejęcie” rzeczy starszego dziecka i przeznaczenie ich dla maluszka na kilka miesięcy przed jego narodzinami. W ich miejsce podaruj starszemu potomstwu rzeczy dla „dużego chłopca” albo „dużej dziewczynki”. Dzięki temu dziecko nie będzie kojarzyło młodszego braciszka lub siostrzyczki ze stratą.'Dzieciozmagania' Kaz Cooke

Wspierając starsze dziecko, rodzice powinni pozwolić mu na uwolnienie zarówno pozytywnych, jak i negatywnych emocji względem tak oczekiwanego nowego członka rodziny. Chodzi o to, by obudzić w nim poczucie bliskości z nowym dzieckiem, równoważne więzi łączącej noworodka z jego rodzicami. Pod koniec ciąży bardzo ważne są wspólne rozmowy na temat tego, co niedługo nastąpi.(…) W tym czasie trzeba szczególnie uważnie słuchać malucha.'Rozwój dziecka 3-6' T.B.Brazelton

Jak przygotować dziecko na rodzeństwo – W PIGUŁCE:

nie informuj zbyt szybko;
bez zbędnych szczegółów;
bez podawania płci (przy braku pewności);
z podkreślaniem „znaków szczególnych” niemowlęcia – rozmiarów, bezradności, hałaśliwości.;
nie wyolbrzymiamy tego wydarzenia;
mądrze przekazujmy rzeczy starszego rodzeństwa, aby nie poczuło straty;
wyjaśnijmy, że idziemy do szpitala żeby lekarz pomógł urodzić się dzidzi, a nie dlatego, że jesteśmy chore;
zorganizujmy sprawdzoną opiekę pod naszą nieobecność;
przygotujmy prezent dla starszego potomstwa od noworodka;
znajdźmy czas na rozmowy o zmianach;
angażujmy starsze rodzeństwo w przygotowania lub zakupy.

Poczytaj mu mamo…

W sklepach dostępne są różne książeczki na różne okazje – uważam, że czytanie to świetny sposób na wszystko! W tym na oswajanie z nowymi sytuacjami. Takich książeczek o pojawieniu się rodzeństwa w księgarniach jest cała masa! Ja wybrałam książeczki o żółwiku Franklinie, który „czeka na siostrzyczkę” i „jest starszym bratem”. Imię „Franklin” zmieniłam na „Wojtuś” i tym sposobem jeszcze bardziej zainteresowałam Żabka lekturą. Bardzo lubi jak mu czytam te książeczki i komentuje, opowiadając jak on się będzie zachowywał w stosunku do swojej siostrzyczki.

Również fajnym zwyczajem, który ma uprzyjemnić starszemu dziecku pierwsze spotkanie z rodzeństwem, jest prezent, który młodsze dziecko przywozi starszemu na przywitanie ze szpitala. Jest to nie tylko miłe, ale również nowa zabawka zajmuje na jakiś czas starsze dziecko, które nie poczuje się od razu „odtrącone” w związku ze zwiększeniem uwagi skierowanej w stronę noworodka. Żabcia już taki prezent dla braciszka przygotowała i po pierwszym spotkaniu Żabek będzie miał do złożenia super straż pożarną! :)

Żabek vs siostrzyczka.

Żabek jest bardzo podekscytowany. Chętnie przytula się do brzuszka („tylko delikatnie, żeby dzidzi nie zabolało!”), całuje na przywitanie i pożegnanie, pyta kiedy dzidzia się urodzi – bo już nie może się doczekać. Poza tym obiecuje, że będzie się nią opiekować, nosić („bo dzidzia nie chodzi”), a jak tylko coś kupujemy, np. nowe buty to mówi, że trzeba kupić jeszcze mniejsze i różowe dla dzidzi. Czysta słodycz!!!

I chociaż spodziewam się, że zazdrość się pojawi, niewykluczone, że bardzo szybko będzie chciał oddać dzidzię z powrotem do szpitala lub będzie kazał jej wrócić do brzucha – to jestem przekonana, że będzie fantastycznym starszym bratem!

Tak a’propos zdradzania dzieciom płci…

To wiecie jak kiedyś działało USG. Tak, że ja do dnia porodu byłam Kubusiem. Natomiast mój ówcześnie 10-letni Brat poczuł się bardzo rozczarowany, bo miał z młodszym braciszkiem grać w piłkę. A tu lipa. Na szczęście, kiedy okazało się, że nie może wymienić mnie na rower, stwierdził: „jakoś to wychowamy…” – no i jakoś udało się wychować, mam nadzieję, że nigdy nie żałował, że wyszło jak wyszło :)