tutaj<< o co chodzi) postanawiam co następuje: nie przejmować kwestiami takimi jak:

#1. Czy zje, czy nie zje…

Już dość dawno zauważyłam, że dziecka nie da się zagłodzić. Za to w różnych mediach widać, że zdecydowanie da się je przekarmić. Dlatego przestałam się przejmować tym, czy zje 5 pełnych posiłków w ciągu dnia. I czy będą one zawierały 5 porcji owoców i warzyw… Są dni, kiedy je same bułki. Są dni, kiedy je same parówki (tak, tak, wiem co w nich jest i też mam to gdzieś). A są dni, kiedy mam wrażenie, że żyje powietrzem i kakałkiem (tak, tym z łyżkami stołowymi cukru!). Wygląda dobrze i czuje się dobrze. Więc dlaczego mam się przejmować tym, że nie chce zjeść marchewki, skoro mu jej przecież na siłę nigdzie nie wcisnę?! Zwłaszcza, że w przedszkolu odżywia się naprawdę przyzwoicie. Będzie starszy, to pogadamy…

#2. Czas spędzany przed TV i innymi tabletami.

Są dni, które spędzamy bardzo aktywnie i nawet nie ma czasu, żeby pomyśleć o telewizji. A są dni, kiedy pranie wymaga powieszenia, obiad ugotowania, a mi dodatkowo głowa pęka. Wtedy bajki są moim WY-BA-WIE-NIEM. I zamierzam z nich korzystać, jak tylko zajdzie taka potrzeba, dopóki nie będę mogła wygonić dzieci na boisko. Same. A tablet zawsze gubi się w tygodniu i odnajduje w weekend. Dzięki odpowiednim grom Żabek uczy się literować. Dlaczego miałabym mu na to nie pozwalać w granicach zdrowego rozsądku?

#3. Planowanie.

I tak większość planów szlag trafia, więc jak nie muszę to nie planuję. Życie chwilą oraz spontaniczne pomysły również mają w sobie wiele uroku. Łatwo jest planować za siebie. Zgrać całą rodzinę to już wyższy poziom magii, a ja wciąż czuję się w tym temacie jak początkujący.

#4. Ilość przegapionych imprez.

Bycie rodzicem wymaga poświęceń. Z jednej strony o niczym innym nie marzysz, tylko żeby wyjść z domu, potupać gdzieś nóżką i wrócić nad ranem w stanie wskazującym na dobrą imprezę… A potem sobie przypominasz, że nie masz dwóch dni na odespanie, a układanie puzzli na kacu boli. Więc przestaję się przejmować kolejną przegapioną imprezą. Zamiast tego zakładam piżamkę i zakopuję się pod kocem z lampką wina (i Szanownym Małżonkiem). Oglądanie zaległych filmów i seriali to również fun. Zwłaszcza, że można odpaść o 22.

#5. Okna, które wymagają umycia.

A wymagają tego codziennie. Bo nie dość, że chuchają na nie 4 nosy, ślinią 4 języki to jeszcze zostawiają ślady dwie tłuste łapki. Nie będę marnować życia na ciągłe bieganie ze szmatą.

#6. Moda.

A tym to chyba nigdy się zbytnio nie przejmowałam… Najważniejsze, żeby ukrywało to co powinno i odkrywało to co może. Chciałabym się bardziej przejmować modą, bo może wyglądałabym lepiej… Ale tak bardzo nie mam na to czasu… już nie mówiąc o figurze, która zdecydowanie nie pasuje do rzeczy chodzących po wybiegu…

#7. Brudne dziecko.

Powiedzenie „brudne dziecko to szczęśliwe dziecko” jest tak bardzo prawdziwe. Jak odbieram Żabka z przedszkola, to po ubranku widzę, że podjął kolejne próby samodzielnego jedzenia zupy pomidorowej. I zamiast irytacji, że znowu wszystko trzeba będzie prać, czuję dumę. Jak wraca z piaskownicy, a piasek ma absolutnie wszędzie, to mam pewność, że się świetnie bawił. Brud jest nieodzowną częścią dzieciństwa, dlatego nie należy się nim przejmować. Przecież zmyje się, prawda?