Mamy jesień. Wraz z jesienią pojawia się potrzeba ubierania potomstwa przed opuszczeniem groty mieszkalnej. Im bliżej zimy, tym więcej warstw. A niestety zima zbliża się wielkimi krokami, a nasze potomstwo naprawdę ma to w głębokim poważaniu i zupełnie inaczej rozumie potrzebę dodatkowego odzienia…

Noworodek i wczesne niemowlęta, pomimo niechęci, dość łatwo dają się zapakować w kombinezony. Towarzyszą temu wrzaski i krzyki, ale raczej masz pewność, że Ci nie uciekną. Nie mają też tyle siły by się wyrwać. Nie mają zębów, żeby Cię ugryźć… Sprawa zaczyna się komplikować w okolicach pierwszego roku. My z Żabkiem już się o tym przekonaliśmy, więc stworzyłam instrukcję, jak wyjść na zimowy spacer z dzieckiem…

30 kroków do pełni szczęścia:

Ubierz siebie. Wiem, że będzie Ci gorąco. Ale lepiej, żeby kto się zgrzał – Ty czy potomek?
Złap dziecko. Wiem, łatwiej powiedzieć niż wykonać. Jak już znajdziesz i złapiesz – za nic nie puszczaj!
Puściłaś. Otrzyj pot z czoła i powtórz punkt 2.
Złapałaś i zorientowałaś się, że nie przygotowałaś sobie ciuchów dla dziecka? Sorry. Puść dziecko, idź po ciuchy.
Otrzyj pot z czoła. Zdejmij swoją czapkę.
Zgromadź ubranie dla potomka obok miejsca w którym będzie go ubierać. Ułóż je w kolejności zakładania, np.: sweter – buty – szalik – kurtka – rękawiczki – czapka.
Otrzyj pot z czoła. Rozepnij swoją kurtkę.
Powtórz punkt 2.
Przetransportuj dziecko do przygotowanych ciuchów. Wiem, że krzyczy.Udawaj, że nie słyszysz, bo jak spróbujesz załagodzić sytuację, to ją tylko pogorszysz.
Spróbuj otrzeć pot z czoła. Wiem, że nie masz wolnej ręki, ale zawsze możesz spróbować wytrzeć czoło w oparcie kanapy, jeśli to na niej ubierasz potomka – ale pamiętaj – nie wypuść dziecka!
Nie zważając na krzyki i obrażenia spowodowane pogryzieniem, nałóż dziecku sweter.
Nie ma czasu na ocieranie potu z czoła, szybko sięgaj po buty.
Nałóż prawy but.
Nałóż lewy but.
Ponownie nałóż prawy but.
Powiedz dziecku, że jak jeszcze raz zdejmie buty, to stracisz cierpliwość.
Oddychaj. Pot niech kapie. Umyjesz podłogę wieczorem.
Nałóż ponownie lewy but i szybko zablokuj dziecku ręce rękawami kurtki.
Przypomnij sobie o szaliku.
Zaklnij w myślach i w oka mgnieniu załóż szalik.
To nie jest szalik. Powtórz punkt 20.
Jak już rękawy kurtki znajdą się na właściwych rękach, bardzo szybko zapnij zamek – pamiętaj masz jedną szansę. Ojej, kurtka jest na guziki? W tym celu musisz opanować chwyt łokciowo-kolanowy, w celu przytrzymania potomka na tyle długo by zapiąć każdy guzik. Możesz tę pozycję wykorzystać dodatkowo w celu wytarcia potu z czoła w kurtkę dziecka.
Obiecaj sobie w myślach, że nie kupisz już kurtki na guziki.
Jeśli dziecko wciąż spaceruje w wózku, to szybko umieść je w spacerówce i mocno przypnij pasami. Jeśli nie, to przykro mi walczysz dalej w pozycji łokciowo-kolanowej…
Rękawiczki – do 18-stki proponuję dwupalcowe. Dlaczego? Spróbuj każdy pojedynczy palec wepchnąć w odpowiednie miejsce. Już w dwupalcowych jest wyczynem oddzielenie kciuka od reszty palców, w machających łapkach, mających na celu uderzenie nas w twarz…
Rękawiczki Cię przerosły? Wsadź szanowne łapki do śpiworka lub pod kocyk. Jak rączki skostnieją to nie będą już takie ruchliwe…
I ostatni bastion do zdobycia. CZAPKA! Pamiętaj – NIE SŁYSZYSZ krzyków. Nie zawiązuj – zrobisz to jak się zapatrzy na załatwiającego się psa na spacerze…
Teraz tylko ostatnie otarcie swojego potu z czoła, szybko załóż swoją czapkę – kurtkę zapniesz już na dworze jak krzyki ucichną…
Biegnij na spacer!
Przez cały spacer (w myślach) przeklinaj zimę.